اندودنلغتنامه دهخدااندودن . [ اَ دَ ] (مص ) انداییدن . (فرهنگ سروری ) (فرهنگ خطی )(شرفنامه ) (فرهنگ میرزا ابراهیم ). کاهگل و گلابه مالیدن . (برهان قاطع) (هفت قلزم ) (آنندراج ). گل مال کردن . (فرهنگ رشیدی ). اندود کردن . کاهگل و گلاوه مالیدن . (ناظم الاطباء). پوشاندن چیزی بوسیله ٔ مالیدن ماده ای
اندودنفرهنگ فارسی عمیدپوشاندن چیزی با مالیدن چیز دیگر به روی آن، مثل کاهگل مالیدن به بام یا دیوار، آب زر یا آب نقره دادن به فلزات و شیره یا روغن مالیدن به چیزی؛ اندود کردن: ◻︎ چو خرما به شیرینی اندوده پوست / چو بازش کنی استخوانی در اوست (سعدی۱: ۳۸).
پیه اندودنلغتنامه دهخداپیه اندودن . [ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) مالیدن پیه برآن : شحم الادیم ؛ پیه اندودن پوست را. (منتهی الارب ).
زر اندودنلغتنامه دهخدازر اندودن . [ زَ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) زرنگار کردن و ملمع کردن . (ناظم الاطباء). زراندود کردن : نگهبان این مارپیکر درفش زراندود برپرنیان بنفش . نظامی .من که مسم را به زراندوده اندمی کنم آنها که نفرموده اند.
مشک اندودنلغتنامه دهخدامشک اندودن . [ م ُ / م ِ اَ دَ ] (مص مرکب ) به مشک پوشاندن چیزی را تا معطر و خوشبوی شود. مشک مالیدن : شب خلوت که وقت عشرت بودعرق و عود کرد و مشک اندود.سعدی .
نقره اندودنلغتنامه دهخدانقره اندودن . [ ن ُ رَ / رِ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) روکش و آب نقره روی ابزار یا سکه ٔ مسین دادن : نقره اندوده بر درست دغل عنبر آمیخته به گند بغل .سعدی .
بام اندودنلغتنامه دهخدابام اندودن . [ اَدَ ] (مص مرکب ) گل اندودکردن بام . کاهگل مالیدن پشت بام . سوی برونی سقفی را با ورقه ای از گل آمیخته بکاه پوشیدن تا آب باران و برف بدرون نترابد. کاهگل مالی کردن . کاهگل مالیدن سوی برونی سقف را : از رعیت شهی که مایه ربودبن دیوار
پیه اندودنلغتنامه دهخداپیه اندودن . [ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) مالیدن پیه برآن : شحم الادیم ؛ پیه اندودن پوست را. (منتهی الارب ).
زر اندودنلغتنامه دهخدازر اندودن . [ زَ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) زرنگار کردن و ملمع کردن . (ناظم الاطباء). زراندود کردن : نگهبان این مارپیکر درفش زراندود برپرنیان بنفش . نظامی .من که مسم را به زراندوده اندمی کنم آنها که نفرموده اند.
مشک اندودنلغتنامه دهخدامشک اندودن . [ م ُ / م ِ اَ دَ ] (مص مرکب ) به مشک پوشاندن چیزی را تا معطر و خوشبوی شود. مشک مالیدن : شب خلوت که وقت عشرت بودعرق و عود کرد و مشک اندود.سعدی .
نقره اندودنلغتنامه دهخدانقره اندودن . [ ن ُ رَ / رِ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) روکش و آب نقره روی ابزار یا سکه ٔ مسین دادن : نقره اندوده بر درست دغل عنبر آمیخته به گند بغل .سعدی .
بام اندودنلغتنامه دهخدابام اندودن . [ اَدَ ] (مص مرکب ) گل اندودکردن بام . کاهگل مالیدن پشت بام . سوی برونی سقفی را با ورقه ای از گل آمیخته بکاه پوشیدن تا آب باران و برف بدرون نترابد. کاهگل مالی کردن . کاهگل مالیدن سوی برونی سقف را : از رعیت شهی که مایه ربودبن دیوار
نندودنلغتنامه دهخدانندودن . [ ن َ دو دَ ] (مص منفی ) نیندودن . مقابل اندودن . (یادداشت مؤلف ). رجوع به اندودن شود.
پیه اندودنلغتنامه دهخداپیه اندودن . [ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) مالیدن پیه برآن : شحم الادیم ؛ پیه اندودن پوست را. (منتهی الارب ).
زر اندودنلغتنامه دهخدازر اندودن . [ زَ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) زرنگار کردن و ملمع کردن . (ناظم الاطباء). زراندود کردن : نگهبان این مارپیکر درفش زراندود برپرنیان بنفش . نظامی .من که مسم را به زراندوده اندمی کنم آنها که نفرموده اند.
مشک اندودنلغتنامه دهخدامشک اندودن . [ م ُ / م ِ اَ دَ ] (مص مرکب ) به مشک پوشاندن چیزی را تا معطر و خوشبوی شود. مشک مالیدن : شب خلوت که وقت عشرت بودعرق و عود کرد و مشک اندود.سعدی .
نقره اندودنلغتنامه دهخدانقره اندودن . [ ن ُ رَ / رِ اَ دو دَ ] (مص مرکب ) روکش و آب نقره روی ابزار یا سکه ٔ مسین دادن : نقره اندوده بر درست دغل عنبر آمیخته به گند بغل .سعدی .
گل براندودنلغتنامه دهخداگل براندودن . [ گ ِ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) بستن به گل . مسدود کردن با گل . || استوار کردن چنانکه خبری از آن نتواند درشدن : در خلق را گل براندوده ام در این در بدین دولت آسوده ام .نظامی .