انمرلغتنامه دهخداانمر. [ اَ م َ ] (ع ص ) آنچه در آن خجکهای سیاه و سپید باشد. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (آنندراج ). آلاپلنگی . (یادداشت مؤلف ). پلنگ رنگ . پلنگی رنگ . اسب پلنگ رنگ . (مهذب الاسماء)؛ سحاب انمر؛ ابرپیسه . (ناظم الاطباء) (آنندراج ) (منتهی الارب ).
انمرلغتنامه دهخداانمر. [ اَ م ُ ] (ع اِ) ج ِ نَمِر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). پلنگها. (آنندراج ).
انمیارلغتنامه دهخداانمیار. [ اِ ] (ع مص ) برکنده شدن موی . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بیفتیدن . (تاج المصادر بیهقی ). || ریختن پشم . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).
انمارلغتنامه دهخداانمار. [ اَ ] (ع اِ) خطهای پای گاو دشتی .(آنندراج ) (منتهی الارب ). || ج ِ نَمِر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). پلنگان . (غیاث اللغات ).
انمارلغتنامه دهخداانمار. [ اِ ] (ع مص ) آب گوارد (گوارا) و ساده یافتن . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). آب خوشگوار و شیرین یافتن . (آنندراج ). به آب پاکیزه و روشن رسیدن . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ) (آنندراج ).
انمراعلغتنامه دهخداانمراع . [ اِ م ِ ] (ع مص ) در زمین رفتن و سیر کردن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد): انمرع فی البلاد؛ در زمین رفت و سیر کرد. (منتهی الارب ).
نمراءلغتنامه دهخدانمراء. [ ن َ ] (ع ص ) تأنیث اَنْمَر. آنچه بر آن خجک های سیاه سپید بود.(از منتهی الارب ) (از آنندراج ). رجوع به انمر شود.
پلنگ رنگلغتنامه دهخداپلنگ رنگ . [ پ َ ل َ رَ ] (ص مرکب ) انمر. برنگ و گونه ٔ پلنگ : نمر؛ پلنگ رنگ شدن . (منتهی الارب ). || اسبی که رنگ پلنگ داشته باشد. (آنندراج ).
سيددیکشنری عربی به فارسیدانشور , چيره دست , ارباب , استاد , کارفرما , رءيس , مدير , مرشد , پير , خوب يادگرفتن , استاد شدن , تسلط يافتن بر , رام کردن , اقا (مختصر انمر است) , اقا , شخص محترم , لرد , شخص والا مقام
اشغانلغتنامه دهخدااشغان . [ اَ ] (اِخ ) ابن انمر الجباربن ساوس بن کیکاوس یا اشغان بن اش الجباربن سیاوخش بن کیقاوس الملک نیای اشک سرسلسله ٔ اشکانیان بود. رجوع به التنبیه والاشراف مسعودی ص 59 و مروج الذهب ص 101 و تاریخ ایران باس
نمرلغتنامه دهخدانمر. [ ن َ م ِ / ن َ / ن ِ ] (ع اِ) پلنگ . (غیاث اللغات ) (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد) (دهار). و آن را نمر بدان جهت گویند که پیسه دار و خالدار است . (ناظم الاطباء). ابوالابرد. ابوالاسود. ابوجلعد. ابومهل .
انمراعلغتنامه دهخداانمراع . [ اِ م ِ ] (ع مص ) در زمین رفتن و سیر کردن . (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از آنندراج ) (از اقرب الموارد): انمرع فی البلاد؛ در زمین رفت و سیر کرد. (منتهی الارب ).