لغتنامه دهخدا
اغیان . [ اِ ] (ع مص ) فروگرفتن شهوت دل را. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). فراگرفتن شهوت کسی را. (از اقرب الموارد). || گفته اند فروگرفتن و پوشیدن . (از اقرب الموارد). || بیهوش شدن هم گفته اند و به این معنی بصیغه ٔ مجهول آید. یقال : اغین علی قلبه اغیانا. و منه : «انه لیغان علی