لغتنامه دهخدا
صالح . [ ل ِ ] (اِخ ) ابن جعفربن عبدالوهاب بن احمدبن محمدبن علی بن صالح علی بن عبداﷲبن عباس بن عبدالمطلب هاشمی صالحی حلبی ، قاضی . وی در دمشق حدیث فراگرفت ، و از ابن خالویه ٔ نحوی روایت کند. و او را کتابی است در اشتیاق به اوطان . و از وی احمدبن علی مدائنی روایت کند. (تهذیب تا