برافشاندنلغتنامه دهخدابرافشاندن . [ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) رش . ترشح . || افشاندن . پراکندن به هر سو. پاشیدن . پاشانیدن . (ناظم الاطباء) : اگر همنبردش بود ژنده پیل برافشان تو بر تارک پیل نیل . فردوسی .برآن کشته از کین برافشاند خاک ت
دست برافشاندنلغتنامه دهخدادست برافشاندن . [ دَ ب َاَ دَ ] (مص مرکب ) دست برفشاندن . دست افشاندن . کنایه از جدا شدن و ترک گفتن . (از آنندراج ) : ما که به خود دست برافشانده ایم بر سر خاکی چه فرومانده ایم . نظامی .و رجوع به دست افشاندن و دست ب
زبان برافشاندنلغتنامه دهخدازبان برافشاندن . [ زَب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) گویا در این شعر به معنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است : مکیده ام لب لعلی که از مکیدن آن شمیم مشک دمد گر زبان برافشانم . حسین ثنائی (از آنندراج ).رجوع به ارمغا
سر برافشاندنلغتنامه دهخداسر برافشاندن . [ س َ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب )روی برتافتن . اعراض کردن . اطاعت نکردن : همه حدیث شما تیغ بود و گردن مانه گردنیم که ازحکم سر برافشاندیم .خاقانی .
جان برافشاندنلغتنامه دهخداجان برافشاندن . [ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) جان افشاندن . جان باختن . جان نثار کردن . خویشتن را فدا کردن : بر آن شهریار آفرین خواندم نبودم درم جان برافشاندم . فردوسی .چه حاجتست بشمشیر قتل عاشق راحدیث دوست بگویش که
گل برافشاندنلغتنامه دهخداگل برافشاندن . [ گ ُ ب َ اَ دَ] (مص مرکب ) گلریزان کردن . گل پاشاندن : بیا تا گل برافشانیم و می درساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم . حافظ.رجوع به گل افشاندن شود.
پفشریدنلغتنامه دهخداپفشریدن . [ ] (مص ) در لغت نامه ٔ شعوری این صورت آمده است و بدان معنی برافشاندن داده است . لکن ظاهراً مصحف بفتردن باشد بمعنی ازهم دریدن .
پاشفرهنگ فارسی معین1 - (اِمص .) پاشیدن ، برافشاندن . 2 - امر از «پاشیدن ». 3 - در کلمات مرکب ، مانند: نمک پاش ، آب پاش ، مخفف پاشنده است . 4 - پریشان ، افشان .
سر برافشاندنلغتنامه دهخداسر برافشاندن . [ س َ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب )روی برتافتن . اعراض کردن . اطاعت نکردن : همه حدیث شما تیغ بود و گردن مانه گردنیم که ازحکم سر برافشاندیم .خاقانی .
دست برافشاندنلغتنامه دهخدادست برافشاندن . [ دَ ب َاَ دَ ] (مص مرکب ) دست برفشاندن . دست افشاندن . کنایه از جدا شدن و ترک گفتن . (از آنندراج ) : ما که به خود دست برافشانده ایم بر سر خاکی چه فرومانده ایم . نظامی .و رجوع به دست افشاندن و دست ب
زبان برافشاندنلغتنامه دهخدازبان برافشاندن . [ زَب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) گویا در این شعر به معنی زبان جنبانیدن و سخن گفتن یا شعر سرودن است : مکیده ام لب لعلی که از مکیدن آن شمیم مشک دمد گر زبان برافشانم . حسین ثنائی (از آنندراج ).رجوع به ارمغا
سر برافشاندنلغتنامه دهخداسر برافشاندن . [ س َ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب )روی برتافتن . اعراض کردن . اطاعت نکردن : همه حدیث شما تیغ بود و گردن مانه گردنیم که ازحکم سر برافشاندیم .خاقانی .
جان برافشاندنلغتنامه دهخداجان برافشاندن . [ ب َ اَ دَ ] (مص مرکب ) جان افشاندن . جان باختن . جان نثار کردن . خویشتن را فدا کردن : بر آن شهریار آفرین خواندم نبودم درم جان برافشاندم . فردوسی .چه حاجتست بشمشیر قتل عاشق راحدیث دوست بگویش که
گل برافشاندنلغتنامه دهخداگل برافشاندن . [ گ ُ ب َ اَ دَ] (مص مرکب ) گلریزان کردن . گل پاشاندن : بیا تا گل برافشانیم و می درساغر اندازیم فلک را سقف بشکافیم و طرحی نو دراندازیم . حافظ.رجوع به گل افشاندن شود.
