پای بزمین نرسیدنلغتنامه دهخداپای بزمین نرسیدن . [ ب ِ زَ ن َ رَ / رِ دَ ] (مص مرکب ) کنایه از خوشحالی مفرط و انتعاش طبیعت باشد. (برهان ). و رجوع به پای شود.
اطلنفاءلغتنامه دهخدااطلنفاء. [ اِ ل ِ] (ع مص ) دوسیدن بزمین . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). بزمین چسبیدن . (از اقرب الموارد) (از متن اللغة).