لغتنامه دهخدا
بیجوهر. [ ج َ / جُو هََ ] (ص مرکب ) ناهنرمند و نادان و بی عقل و هیچکاره . (آنندراج ). کنایه از مردم بی هنر و بی عقل و هیچکاره باشد. (برهان ). نادان و بی هنر و بی عقل . (ناظم الاطباء). بی هنر. هیچکاره . || آنچه جوهر ندارد. (فرهنگ فارسی معین ).