بفالغتنامه دهخدابفا. [ ب َ ] (هندی ، اِ) سبوس مانندی که از بن مویهای سر ریزد. (ناظم الاطباء). شوره ٔ سر. پوسته ٔ سر.
بفچلغتنامه دهخدابفچ . [ ب َ ] (اِ) بفج . رجوع به بفج شود : به تک میرفت و خون از دیده میریخت چنان کآب از دهان وقت سخن بفچ .شمس فخری .
بفارلغتنامه دهخدابفار. [ ب َ ] (اِ) چوبکی باشد که کفش دوزان مابین کفش و قالب گذارند و درودگران بوقت شکافتن چوب بر رخنه ٔ آن نهند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (صحاح الفرس ). و رجوع به بغاز و بفاز شود.
بفاصلهلغتنامه دهخدابفاصله . [ ب ِ ص ِ ل َ / ل ِ ] (ق مرکب ) از هم دور. و در میان . (ناظم الاطباء): درختان را بفاصله بکارید، یعنی از هم دور.
بفارلغتنامه دهخدابفار. [ ب َ ] (اِ) چوبکی باشد که کفش دوزان مابین کفش و قالب گذارند و درودگران بوقت شکافتن چوب بر رخنه ٔ آن نهند. (برهان ) (انجمن آرا) (آنندراج ) (صحاح الفرس ). و رجوع به بغاز و بفاز شود.
بفاصلهلغتنامه دهخدابفاصله . [ ب ِ ص ِ ل َ / ل ِ ] (ق مرکب ) از هم دور. و در میان . (ناظم الاطباء): درختان را بفاصله بکارید، یعنی از هم دور.