لغتنامه دهخدا
بلالک . [ ب َ ل َ ] (اِ) به معنی بلارک است که نوعی از فولاد جوهردار باشد، و شمشیر هندی را نیز گویند. (برهان ). بلارک . رجوع به بلارک شود : چه چیز است آن رونده تیر خسروچه چیز است آن بلالک تیغ برّان یکی اندر دهان حق زبانست یکی اندردهان مر