لغتنامه دهخدا
عبیدة. [ ع ُ ب َ دَ ] (اِخ ) ابن عمرو یا عبیدةبن قیس السلمانی المرادی . تابعی است . سال فتح مکه در یمن اسلام آورد و رسول (ص ) را ندیده بود. در عهد عمر به مدینه رفت و در بسیاری از جنگها حاضر بود. وی فقه آموخت و حدیث روایت کرد و در قضا بمثابه ٔ شریح بود. به سال <span class="hl"