بکاولیلغتنامه دهخدابکاولی . [ ب َ وَ ] (ص نسبی ) منسوب و متعلق به بکاول ، لوازم مطبخ و آشپزخانه . (ناظم الاطباء). رجوع به بکاول شود. || (حامص ) شغل و علم بکاول ، بقاول . رجوع به بکاول شود.
بقاولیلغتنامه دهخدابقاولی . [ ب َ وَ / وُ ] (ص نسبی ) منسوب به بقاول ، لوازم مطبخ و آشپزخانه . || حرفه و شغل بقاول . (فرهنگ فارسی معین ).
بکاولفرهنگ فارسی عمیدبقاول؛ خوانسالار؛ در عهد ایلخانان مغول، کسی که مٲمور آماده ساختن غذا برای دربار، پادشاهان، و امرا یا فراهم ساختن خواربار سپاهیان بوده.
بقاوللغتنامه دهخدابقاول . [ ب َوَ / وُ ] (اِ) بکاول را گویند که داروغه ٔ مطبخ باشد. (از آنندراج ). رجوع به بکاول و ناظم الاطباء شود.
بکاوللغتنامه دهخدابکاول . [ ب َ / ب ُوَ / وُ ] (اِ) بقاول . بوکاول . بزرگ و ریش سفید مطبخ . خوانسالار. (ناظم الاطباء). باورچی . (آنندراج ). در هندوستان بمعنی داروغه مطبخ و باورچیخانه و کسی که اطعمه را پیش امرا و سلاطین قسمت کن
بکاوللغتنامه دهخدابکاول . [ ب َ وُ ] (اِخ ) دهی از دهستان دربقاضی بخش حومه ٔ شهرستان نیشابور. سکنه 409 تن . آب از قنات . محصول آنجا غلات . شغل اهالی آن زراعت ، کسب و کار در شهر. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 9).