لغتنامه دهخدا
تقمر. [ ت َ ق َم ْ م ُ ] (ع مص ) غالب آمدن در قمار. || به نکاح در آوردن زن را. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || نزدیک کسی در شدن به ماهتاب . (تاج المصادر بیهقی ). به ماهتاب بیرون آمدن . (منتهی الارب )(آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). |