لغتنامه دهخدا
تمضر. [ ت َ م َض ْ ض ُ ] (ع مص ) بر مضریان خشم گرفتن . (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || خویشتن را بمضر مانند کردن . (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). خویشتن را به مضریان مانند کردن یا نسبت نمودن به آنها. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ف