لغتنامه دهخدا
ثوفیل . [ ث َ ءُ ] (اِخ ) یا بقول ابن الندیم تیوفیلی بن ثوما نصرانی رهاوی . ابن منجم . او در بغداد رئیس منجمین مهدی خلیفه بود و علم احکام نیک دانستی و گویند او را پیش گوئیهای غریب بود و سال عمر او به حدود نود رسید او راست : نقل سوفسطیقای ارسطو ظاهراً بسریانی ، چه یحیی بن عدی