جروجرلغتنامه دهخداجروجر. [ ج ِرْ رُ ج ِ ] (اِ صوت مرکب ) صدا و آوازی که از بهم خوردن دو چیز یا گفتگوی آهسته برآید.
زرازرلغتنامه دهخدازرازر. [ زُ زَ ] (ع ص ) تیزخاطر سبکروح . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). ج ، زَرازِر. (از اقرب الموارد).
زرازیرلغتنامه دهخدازرازیر. [ زَ ] (ع اِ) ج ِ زرزور. (از اقرب الموارد) (یادداشت بخط مرحوم دهخدا)(منتهی الارب ): شوکران مردم را هلاک می کند و سار را که بتازی زرازیر گویند زیان ندارد. (ذخیره ٔ خوارزمشاهی ). رجوع به زرزور شود.