حظبلغتنامه دهخداحظب . [ ح ُ ظُب ب ] (ع ص ، اِ) مرد کوتاه کلان شکم . (منتهی الارب ). || مرد درشت و سطبر. || بخیل . || تنگخوی و گول . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).
حجبلغتنامه دهخداحجب . [ ح ُ ] (ع مص ) در تداول فارسی زبانان شرم و شرمگنی که عامیانه ٔ آن کم روئی است . و از آن نعت مفعولی محجوب نیز آرند. حجب و حیاء از اتباع است .
حجبلغتنامه دهخداحجب . [ ح ُ ج ُ ] (ع اِ) ج ِ حجاب . (ترجمان عادل بن علی ) پرده ها : دیده ها باید سبب سوراخ کن تا حجب را برکند از بیخ و بن . مولوی .- حجب فوق دماغ .
حجیبلغتنامه دهخداحجیب . [ ح َ ] (اِخ ) نام موضعی است در شعر افوه أودی :فلما أن رأونا فی وغاهاکآساد الغریفة و الحجیب . (معجم البلدان ).
حجیبلغتنامه دهخداحجیب . [ ح ِ ] (ع اِ) پرده . از حجاب ساخته شده است . (از ناظم الاطباء). مماله ٔ حجاب : بحجاب اندرون شود خورشیدگر تو گیری از آن دو لاله حجیب آن زنخدان به سیب ماند راست اگر از مشک خال دارد سیب . رودکی .تا چشم
حظبةلغتنامه دهخداحظبة. [ ح ُ ظُب ْ ب َ ] (ع ص ، اِ)تأنیث حُظُب ّ. || مرد درشت و سطبر و بخیل و تنگخوی و گول . (منتهی الارب ). رجوع به حظب شود.
حظبیلغتنامه دهخداحظبی . [ ح َ / ح ِ / ح ُ ظُب ْ با ] (ع اِ) تن . جسم . || پشت . (منتهی الارب ). || صلب .
حظبةلغتنامه دهخداحظبة. [ ح ُ ظُب ْ ب َ ] (ع ص ، اِ)تأنیث حُظُب ّ. || مرد درشت و سطبر و بخیل و تنگخوی و گول . (منتهی الارب ). رجوع به حظب شود.
حظبیلغتنامه دهخداحظبی . [ ح َ / ح ِ / ح ُ ظُب ْ با ] (ع اِ) تن . جسم . || پشت . (منتهی الارب ). || صلب .