حکمتلغتنامه دهخداحکمت . [ ح ِ م َ ] (ع اِمص ) حکمة. دانایی . علم . (تعریفات ). دانش . (مقدمةالادب ) (دهار). دانشمندی . عرفان . معرفت : جهان سربسر حکمت و عبرت است چرا بهره ٔ ما همه غفلت است . فردوسی .مقهور به حکمت شود این خلق جهان پ
اکمتلغتنامه دهخدااکمت . [ اَ م َ ] (ع ص ، اِ) گویند کمیت مصغر آن است مانند زهیر و ازهر. (از اقرب الموارد) (از المعرب جوالیقی ص 295).
اکمدلغتنامه دهخدااکمد. [ اَ م َ ] (ع ص ) تیره رنگ . (مهذب الاسماء). شی ٔ اکمداللون ؛ متغیررنگ . (اقرب الموارد). || (ن تف ) اکمد من الحُباری ̍. (یادداشت مؤلف ).
حکمتینلغتنامه دهخداحکمتین . [ ح ِ م َ ت َ ] (ع اِ) تثنیه ٔ حکمت . حکمت نظری و حکمت عملی . یا حکمت مشائی و حکمت اشراقی .
حکمت اشراقلغتنامه دهخداحکمت اشراق . [ ح ِ م َ ت ِ اِ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حکمت اشراقی . حکمت به طریقه ٔ افلاطون در برابرِ حکمت مشاء. رجوع به فلسفه شود.