لغتنامه دهخدا
تحین . [ ت َ ح َی ْ ی ُ ] (ع مص ) دوشیدن ناقه رادر وقت معین . (از منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (ازآنندراج ). قرار دادن وقتی در تمام شب و روز برای دوشیدن شیر از ناقه . (از اقرب الموارد) (از قطر المحیط). تحیین . (اقرب الموارد). || هنگام جستن .(زوزنی ) (منتهی الارب ) (آنندراج