خسروآرایلغتنامه دهخداخسروآرای . [ خ ُ رَ / رُو ] (نف مرکب ) آرایش دهنده ٔ پادشاه . زیب ملوک . لایق شاهان : چو بشنید بهرام بالای خواست یکی جامه خسروآرای خواست . فردوسی .فرودآمد از کوه و بالای خواست