خوردنلغتنامه دهخداخوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص ) از گلو فرودادن و بلعیدن غذا و طعام و جز آن . (ناظم الاطباء). اوباریدن . بلع کردن . اکل . تناول . جاویدن چیزی جامد. (یادداشت مؤلف ). جویدن . خائیدن . (ناظم الاطباء) : تلخی و شیرینی
خوردینلغتنامه دهخداخوردین . [ خ ُ وَ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان برغان ولیان بخش کرج شهرستان تهران ، شمال راه شوسه ٔ کرج به قزوین . این ده در کوهستان واقع شده با آب و هوای سردسیری و 693 تن سکنه . آب آن از قنات و رودخانه ٔ ولیان و محصول آن غلات و بنشن و صیفی و ا
خوردینلغتنامه دهخداخوردین . [خُرْ دَ ] (اِخ ) دهی است از دهستان تاررود بخش حومه ٔ شهرستان دماوند. (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 1).
استیکاللغتنامه دهخدااستیکال . [ اِ ] (ع مص ) استئکال . مال کسی ستاندن و خوردن آن خواستن . مال کسی را ستدن و خوردن .مال کسی بستدن و بخوردن . (تاج المصادر بیهقی ): استیکال ضعفا؛ خوردن مال آنان . || لقمه گرفتن خواستن . || وکیلی خواستن . (مجمل اللغه ).
استیکالفرهنگ فارسی عمید۱. لقمه خواستن.۲. مال مردم ضعیف را گرفتن و خوردن.⟨ استیکال ضعفا: [قدیمی] خوردن مال ضعیفان.
هپرو کردنلغتنامه دهخداهپرو کردن . [ هََ پ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) در تداول عامه ، به غصب و دزدی چیزی را متصرف شدن . خوردن مال کسی . (یادداشت مؤلف ). به یغما بردن . غارت کردن .
مستأکلهلغتنامه دهخدامستأکله . [ م ُ ت َءْ ک ِ ل َ / ل ِ ] (ع ص ، اِ) مستأکلة. آنکه از خوردن مال یتیمان و ضعیفان زندگی کند. مفت خوران . مال مردم خوران : طغرل و ینالیان میگفتند که ری و جبال و گرگان پیش ماست و مشتی مستأکله ٔ دیلم و کردند.
شربلغتنامه دهخداشرب . [ ش َ / ش ِ / ش ُ ] (ع مص ، اِمص ) مشرب . تشراب . نوشیدن آب را یا شَرب مصدر است و بالضم و الکسر اسم مصدر. (منتهی الارب ). آب را با جرعه نوشیدن یا آنکه شَرب مصدر است و به «ضم »و به «کسر» دو اسم مصدرند و
خوردنلغتنامه دهخداخوردن . [ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص ) از گلو فرودادن و بلعیدن غذا و طعام و جز آن . (ناظم الاطباء). اوباریدن . بلع کردن . اکل . تناول . جاویدن چیزی جامد. (یادداشت مؤلف ). جویدن . خائیدن . (ناظم الاطباء) : تلخی و شیرینی
خوردنفرهنگ فارسی عمید۱. فروبردن غذا از گلو؛ چیزی در دهان گذاشتن و فرودادن.۲. [مجاز] به ناروا تصرف کردن: با کلک پولم را خورد.۳. [عامیانه، مجاز] جلوگیری از بروز حالتی مانند گریه یا خنده: گریهاش را خورد.۴. (مصدر لازم) [عامیانه، مجاز] هماهنگ و منطبق بودن: اخلاقش به من نمیخورد.۵. (مصدر لازم) اصابت ک
دانه خوردنلغتنامه دهخدادانه خوردن . [ ن َ / ن ِ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) برگرفتن و بدهان نهادن دانه قوت را. اکل دانه . || چینه خواری . دان خوردن : مهترا بلبل انسم پس از این بجزاز دست ادب دانه مخو
داوری خوردنلغتنامه دهخداداوری خوردن . [وَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) از حکم قضا فرمان بردن . به حکومت و حکمیت گردن نهادن . پذیرفتن عقوبت .
دچار خوردنلغتنامه دهخدادچارخوردن . [ دُ خُور / خُر دَ ] (مص مرکب ) ملاقی گشتن از ناگاهان به امری ناسازگار یا ددی یا شخصی .
درخوردنلغتنامه دهخدادرخوردن . [ دَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) شایسته و سزاوار بودن . روا بودن . موافق و مناسب بودن . (ناظم الاطباء). درخور بودن . متناسب بودن . ملائم بودن : همان کن کجا با خرد درخورددل اژدها را خرد بشکرد. <p
درد خوردنلغتنامه دهخدادرد خوردن . [ دَ خوَرْ / خُرْ دَ ] (مص مرکب ) خوردن درد. تحمل درد : یکی را همه ساله رنج است و دردپشیمانی و درد بایدش ْ خورد. فردوسی .تا وصل ترا هجر تو ای ماه فروخورددردی نشناسم