خوشه (بسته): خوشهفرهنگ فارسی طیفیمقوله: نظم بسته): خوشه، طره، دستۀ مو، دست، جزءترکیبی بسته، بقچه، عدل، لنگه، خرمن، امانت پستی، کیسه
خوسهلغتنامه دهخداخوسه . [ س َ / س ِ ](اِ) صورت که در پالیزها برپای کنند گریختن سباع و وحش را. (یادداشت مؤلف ). علامت و صورتی که در فالیزها و کشت زارها نصب کنند تا جانوران از دیدن وی گریزند. (ناظم الاطباء). مترس . لعین . ضَبَغْطَری ̍، کخ . مترسک . || لاس مست
خوشچهلغتنامه دهخداخوشچه . [ خوَش ْ / خُش ْ چ َ / چ ِ ] (ص مرکب ) دختر نیک . || هر چیز با لطافت و نزاکت . (ناظم الاطباء).
خوصةلغتنامه دهخداخوصة. [ ص َ ] (ع اِ) واحد خوص . یک برگ خرما که بافته باشد یا غیربافته . یک برگ کاکااو و امثال آن . (منتهی الارب ) (از تاج العروس ) (از لسان العرب ) (مهذب الاسماء).
خویسهلغتنامه دهخداخویسه . [ خ َ س َ / س ِ ] (اِ) منازعه . مناقشه . مباحثه . (از آنندراج ) (از انجمن آرای ناصری ) (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء) : ابوعبداله خفیف را با موسی بن عمران جیرفتی خویسه افتاد. (از نفحات الانس جامی از انجمن آرای
خوشهفرهنگ فارسی عمید۱. (زیستشناسی) چندین گُل، دانه، یا میوۀ بههمپیوسته که از ساقۀ گیاه یا شاخۀ درخت آویزان باشند: خوشهٴ انگور، خوشهٴ خرما، خوشهٴ گندم، خوشهٴ جو.۲. (نجوم) = سنبله
خوشهلغتنامه دهخداخوشه . [ ش َ / ش ِ] (اِ) اجتماع گلها و یا میوه ها که بواسطه ٔ محوری که قائم به همه ٔ آنهاست نگاه داشته شده اند مانند خوشه ٔ انگور و خوشه ٔ خرما و خوشه ٔ گندم و خوشه ٔ تمشک و جز آن . (ناظم الاطباء). مجموع حب های رستنی که بهم پیوسته باشد. سنبل
خارخوشهلغتنامه دهخداخارخوشه . [ رِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) خاری که بر خوشه ٔ نباتات روید. خاری که بر گیاه میروید. سَفی ̍. (منتهی الارب ). شَعاع . (منتهی الارب ). مَرق . (منتهی الارب ).
قبای خوشهلغتنامه دهخداقبای خوشه . [ ق َ ی ِ ش َ / ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) آخرین برگ قصب که خوشه را در بر دارد. قنبعه .
می خوشهلغتنامه دهخدامی خوشه . [ م َ / م ِخوَ / خ ُ ش َ / ش ِ ] (اِ مرکب ) شرابی است که از سنبل رومی و ساذج به دست آید. (از تذکره ٔ ابن البیطار).
هزارخوشهلغتنامه دهخداهزارخوشه . [ هََ ش َ ] (اِخ ) دهی است از بخش خواف شهرستان تربت حیدریه . جلگه ٔ معتدل و دارای 148 تن سکنه است . آب آن از قنات و محصول آن غله ،پنبه و بنشن است . (از فرهنگ جغرافیائی ایران ج 9).
مشک خوشهلغتنامه دهخدامشک خوشه . [ م ُ / م ِ خو ش َ / ش ِ ] (اِمرکب ) نوعی انگور. (فرهنگ فارسی معین ) : گر اصل مشک را حکما خون نهاده اندپس چون ز مشک خوشه همی خون شود روان .عثما