درازیلغتنامه دهخدادرازی . [ دَرْ را زی ی ] (اِخ ) یوسف بن ابراهیم درازی بحرانی ، مکنی به ابن عصفور، از آل عصفور. فقیه امامی قرن دوازدهم هجری . وی از اهالی بحرین بود. به سال 1107 هَ . ق . متولد شد و در سال 1186 هَ . ق . در شهر
درازیلغتنامه دهخدادرازی . [ دِ ] (حامص ، اِ) دراز بودن . درازا. طول . امتداد. خلاف پهنا. خلاف عرض . اِنسبات . خَدَب . سَمحَجَة. سَنطَلَة. سَیفة. (منتهی الارب ) : زانگونه که از جوشن خرپشته خدنگش بیرون نشود سوزن درزی ز درازی . فرخی .
درازیلغتنامه دهخدادرازی . [ دِ زی ی ] (اِخ ) نام تیره ای از شعبه ٔ جباره ٔ ایل عرب ، ازایلات خمسه ٔ فارس . (از جغرافیای سیاسی کیهان ص 87).
درازیلغتنامه دهخدادرازی . [دِ ] (اِخ ) قریه ای است در 7 فرسنگی میانه ٔ شمال و مشرق تنگستان . (فارسنامه ٔ ناصری ). دهی است از دهستان حومه ٔ بخش خورموج شهرستان بوشهر. واقع در 12هزارگزی غرب خورموج و دامنه ٔ شرقی کوه مند، با <span
دراجیلغتنامه دهخدادراجی . [ دَرْ را ] (ص نسبی ) منسوب به دراج که نسبت اجدادی است . (از الانساب سمعانی ).
دراجیلغتنامه دهخدادراجی . [ دُرْ را ] (اِخ ) طایفه ای از ایلات کرد ایران که در قشلاق گاورود، و ییلاق کانی گلزار سکونت دارند و در گروس و کلیائی نیز قسمتی ازاین ایل ساکن هستند. (جغرافیای سیاسی کیهان ص 59).
درازپیلغتنامه دهخدادرازپی . [ دِ پ َ ] (اِخ ) دهی است از دهستان میان آباد بخش اسفراین شهرستان بجنورد، واقع در 9هزارگزی غرب میان آباد و 5هزارگزی باختر راه شوسه ٔ عمومی بجنورد به اسفراین ، با 132
دیریازیلغتنامه دهخدادیریازی . [ رْ ] (حامص مرکب ) صفت دیریاز. طول مدت . درازی مدت : در امل تا دیریازی و درازی ممکن است چون امل بادا ترا عمر دراز دیریاز. سوزنی .رجوع به دیریاز شود.
درازینهلغتنامه دهخدادرازینه . [ دِ ن َ / ن ِ ] (ق ) طولاً. از درازا. (ناظم الاطباء). «شعوری » در لسان العجم (ج 1 ص 442) آنرا به معنی طول هر چیز نوشته و افزوده است که یای آن برای وصف ونون برای تا
دست درازیلغتنامه دهخدادست درازی . [ دَ دِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی دست طولانی . طول ید. (یادداشت مرحوم دهخدا). دراز بودن دست . بلنددستی . || ظلم و تعدی . (آنندراج ). تطاول و تعرض . (یادداشت مرحوم دهخدا). بطش . (ملخص اللغات خطیب ). ظلم و ستم و جور و جبر و تعدی و زبردستی . (ناظم الاطباء) <span c
زبان درازیلغتنامه دهخدازبان درازی . [ زَ دِ ] (حامص مرکب ) کار زبان دراز است . (فرهنگ نظام ). گستاخی . شکایت . (ناظم الاطباء). خروج از حد ادب در سخن . گستاخی در گفتار. گفتار بیرون از حد ادب . بذائت لسان . ذربت سلاطت . رجوع به زبان دراز و زبان درازی کردن شود. || پرحرفی و زیاد گویی . (ناظم الاطباء).
روده درازیلغتنامه دهخداروده درازی . [ دَ / دِ دِ ] (حامص مرکب ) پرگویی . پرحرفی . درازنفسی . پرچانگی . اطاله ٔ کلام . کثرت سخن . رجوع به روده دراز و روده درازی کردن شود.
کله درازیلغتنامه دهخداکله درازی . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ دَ ] (حامص مرکب ) غوغا و هنگامه و فتنه و فساد. (ناظم الاطباء).
درازینهلغتنامه دهخدادرازینه . [ دِ ن َ / ن ِ ] (ق ) طولاً. از درازا. (ناظم الاطباء). «شعوری » در لسان العجم (ج 1 ص 442) آنرا به معنی طول هر چیز نوشته و افزوده است که یای آن برای وصف ونون برای تا
دست درازیلغتنامه دهخدادست درازی . [ دَ دِ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی دست طولانی . طول ید. (یادداشت مرحوم دهخدا). دراز بودن دست . بلنددستی . || ظلم و تعدی . (آنندراج ). تطاول و تعرض . (یادداشت مرحوم دهخدا). بطش . (ملخص اللغات خطیب ). ظلم و ستم و جور و جبر و تعدی و زبردستی . (ناظم الاطباء) <span c
زبان درازیلغتنامه دهخدازبان درازی . [ زَ دِ ] (حامص مرکب ) کار زبان دراز است . (فرهنگ نظام ). گستاخی . شکایت . (ناظم الاطباء). خروج از حد ادب در سخن . گستاخی در گفتار. گفتار بیرون از حد ادب . بذائت لسان . ذربت سلاطت . رجوع به زبان دراز و زبان درازی کردن شود. || پرحرفی و زیاد گویی . (ناظم الاطباء).
روده درازیلغتنامه دهخداروده درازی . [ دَ / دِ دِ ] (حامص مرکب ) پرگویی . پرحرفی . درازنفسی . پرچانگی . اطاله ٔ کلام . کثرت سخن . رجوع به روده دراز و روده درازی کردن شود.
لادرازیلغتنامه دهخدالادرازی . [ دِ ] (اِخ ) دهی از دهستان تَرکَه دِز بخش مسجدسلیمان ، شهرستان اهواز، واقع در 15 هزارگزی شمال باختری مسجدسلیمان دارای 120 تن سکنه . محصول آن غلات و راه آنجا اتومبیل رو است . و ساکنین آن از طایفه ٔ
کله درازیلغتنامه دهخداکله درازی . [ ک َل ْ ل َ / ل ِ دَ ] (حامص مرکب ) غوغا و هنگامه و فتنه و فساد. (ناظم الاطباء).
