لغتنامه دهخدا
دفواء. [ دَف ْ ] (ع ص ) مؤنث أدفْی ̍. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). رجوع به أدْفی ̍ شود. || عقاب دفواء؛ عقاب کج منقار. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || ناقة دفواء؛ ماده شتر درازگردن . || درخت بزرگ و عظیم . (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد).