لغتنامه دهخدا
شیم . [ ی َ ] (ع اِ) ج ِ شیمة. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (دهار) (اقرب الموارد). خلقها. (مقدمه ٔ لغت میر سیدشریف جرجانی ص 3). خویهای نیک . (دهار). عادتها و خویها، و ج ِ شیمه است . (غیاث ). ج ِ شیمه ، به این معنی خویهای و خصلتها: