لغتنامه دهخدا
ذوالبجادین . [ ذُل ْ ب ِ دَ ] (اِخ ) لقب عبداﷲبن عبد نهم است و از آنرو او را ذوالبجادین گویند که گاه رفتن بخدمت رسول مادر وی بجاد یعنی کسائی را به دو نیم کرد و او نیمی را ازار و نیمی را ردا کرد و وی پیش از رحلت رسول صلوات اﷲ علیه در غزوه ٔ تبوک به مرد و رسول علیه السلام در قب