لغتنامه دهخدا
ذوجوفر. [ ج َ ف َ ] (اِخ ) وادیی است بنو محارب بن حفصة را. اشعث بن زیدبن شعیب الفزاری راست :الالیت شعری هل ابیتن لیلةبحزن الصفا تهفو علی جنوب و هل آئین الحی شطر بیوتهم بذی جوفر شیی ٔ علی عجیب غداة ربیع او عشیة صیف لقربانه جنح الضلام دییب .<p class=