دوءلغتنامه دهخدادوء. [ دَ ] (ع مص ) بیمار گردیدن . (منتهی الارب ) (آنندراج ). داء. (ناظم الاطباء). دردمند شدن . (دهار). رجوع به داء شود.
دوژلغتنامه دهخدادوژ. (اِ) نجاست . || فضله ٔ لکلک . (ناظم الاطباء). دوزه . || بن لاک . براز. لاک مصفی . دوزه . || خرطوم مگس و جز آن . (ناظم الاطباء).
ذویلغتنامه دهخداذوی . [ ذَ ] (ع اِ) ج ِ ذودر حال اضافه : مررت برجال ذوی مال ؛ گذشتم بمردانی خداوندان مال . ذوی الارحام . خداوندان قرابت نسب . ذوی الحقوق . صاحبان حق . ذوی العقول . خردمندان . صاحب خردان .
ذوقرابةلغتنامه دهخداذوقرابة. [ ق َ ب َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) نزدیک . خویش . کس . ذوقرابت . ج ، ذوی القرابة. ذوی القرابات .
ذَوِيفرهنگ واژگان قرآنصاحبان (دراصل "ذوين " بوده که چون در عبارت "ذَوِي ﭐلْقُرْبَىٰ "مضاف واقع شده نون آن حذف گرديده،ذوي القربي : خويشاوندان )
ذوالقرابةلغتنامه دهخداذوالقرابة. [ ذُل ْ ق َ ب َ ] (ع ص مرکب ، اِ مرکب ) کس . خویش . نزدیک . ج ،ذوی القرابة. ذوی القرابات ، کسان . خویشان . نزدیکان .