لغتنامه دهخدا
رنقاء. [ رَ ] (اِخ ) نام موضعی است در بلاد بنی عامربن صعصعة. و گویند نام بیابانی است لم یزرع بین دار خزاعة و دار سلیم . قَتّال گوید : عفت اجلی من اهلها فقلیبهاالی الدوم ، فالرنقاء قفراً کثیبها.و سکری در تفسیر بیت فوق گوید: رَنْقاء آبی است ا