روشندللغتنامه دهخداروشندل . [ رَ / رُو ش َ دِ ] (ص مرکب ) کسی که خاطر وی صاف باشد و مکدر نبود. (ناظم الاطباء). آنکه دارای دل و روانی روشن است . روشن ضمیر. دانا. آگاه . (فرهنگ فارسی معین ). پاکدل . عارف : یکی مرد بد پیر خسرو بنام
روشندلیلغتنامه دهخداروشندلی . [ رَ / رُو ش َ دِ ] (حامص مرکب ) صفت روشندل . روشن ضمیری . دانایی . آگاهی . (فرهنگ فارسی معین ) : سکندر که خورشید آفاق بودبه روشندلی در جهان طاق بود. نظامی .بخوبی شد این
روشندلیلغتنامه دهخداروشندلی . [ رَ / رُو ش َ دِ ] (حامص مرکب ) صفت روشندل . روشن ضمیری . دانایی . آگاهی . (فرهنگ فارسی معین ) : سکندر که خورشید آفاق بودبه روشندلی در جهان طاق بود. نظامی .بخوبی شد این
روشن سینهلغتنامه دهخداروشن سینه . [ رَ / رُو ش َ ن َ / ن ِ ] (ص مرکب ) روشن ضمیر. روشندل : بس روشن سینه ایم اگرچه در دیده ٔ تو سیه گلیمیم .خاقانی .
روشندلیلغتنامه دهخداروشندلی . [ رَ / رُو ش َ دِ ] (حامص مرکب ) صفت روشندل . روشن ضمیری . دانایی . آگاهی . (فرهنگ فارسی معین ) : سکندر که خورشید آفاق بودبه روشندلی در جهان طاق بود. نظامی .بخوبی شد این
