لغتنامه دهخدا
راهون . (اِخ ) کوهی در سراندیب که آدم ابوالبشر بر آن فرود آمد. (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). نام کوهی بجزیره ٔ سراندیب که گویند آدم بدانجاهبوط کرد و در آنجا معدن یاقوت است . و حجر راهونی منسوب بدان کوه است . بعضی آنرا رهون و بعضی راهوم ضبط کرده اند. (از یادداشت مؤلف ). ب