زخم ناخن

زخم ناخن

لغت‌نامه دهخدا

زخم ناخن . [ زَ م ِ خ ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) با ناخن ریش کردن باشد. (برهان ) (آنندراج ). ریش کردن بناخن . (بهار عجم ). || کنایه از رقوم منجمان . (برهان ) (بهارعجم ) (آنندراج ).

زخم گوارشي

پرستاری

peptic ulcer

زخم بر زخم

لغت‌نامه دهخدا

زخم بر زخم . [ زَب َ زَ ] (ق مرکب ) زخم فراوان . رجوع به «زخم » شود.

زخم زبون، زخم زبون زدن

لهجه و گویش تهرانی

نیش و کنایه،طعنه

خانه ٔ زخم

لغت‌نامه دهخدا

خانه ٔ زخم . [ ن َ / ن ِ ی ِ زَ ](ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) جای زخم . محل زخم از بدن .

چشم زخم

لغت‌نامه دهخدا

چشم زخم . [ چ َ / چ ِ زَ ] (اِمرکب ) آزار و نقصانی است که بسبب دیدن بعضی از مردم و تعریف کردن ایشان کسی را و چیزی را بهم رسد، و عرب «العین اللامه » خوانند. (برهان ). چشم زخ و چشزخ و چشم شور و دیده شور و نظر شور. (آنندراج ). عبارت از آن است که شخصی چی...

یک زخم

فرهنگ فارسی عمید

(صفت) [قدیمی] yekzaxm ویژگی کسی که با یک ضربت دشمن را از پا درآورد: ◻︎ بشد سامِ یک‌زخم و بنشست زال / می و مجلس آراست و بفْراشت یال (فردوسی: ۱/۲۴۶).

wound healing

التیام زخم

واژه‌های مصوّب فرهنگستان

[مهندسی پزشکی] بازگشت یک زخم به وضعیت سلامت

سیاه زخم

لغت‌نامه دهخدا

سیاه زخم . [ زَ ] (اِ مرکب ) مرضی است عفونی که عامل مولدش باکتریدی شاربونوز میباشد. این مرض در انسان معمولاً زخمی موضعی و بدخیم تولید میکند. و بندرت اعضای داخلی روده و ریه را میگیرد. میکرب این مرض در سال 1850 م . بوسیله ٔ داون کشف شد، و آن باسیلی است...

سنگ زخم

لغت‌نامه دهخدا

سنگ زخم . [ س َ گ ِ زَ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حجر اعرابی و آن سنگی باشد مانند عاج چون بسحاق کنند و بر موضعی که خون از آن روان باشد بریزند بازدارد و آنرا شکرسنگ هم میگویند و حجرالعاج همان است . (برهان ). سنگ جراحت . (آنندراج ). اسم فارسی حجرالعاج ...

زرده زخم

لغت‌نامه دهخدا

زرده زخم . [ زَ دَ / دِ زَ ] (اِ مرکب ) قوباء. ادرفن . ساری یاره . زرده . (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). رجوع به زردزخم شود.

زخم آمدن

لغت‌نامه دهخدا

زخم آمدن . [ زَ م َ دَ ] (مص مرکب ) زخم وارد شدن . جراحت رسیدن . مجروح شدن . خسته گشتن از زخم : پس ابن عبیدة الحرث که زخمش آمده بود بمرد. (ترجمه ٔ طبری بلعمی ).نی که مینالد همی در مجلس آزادگان زآن همی نالد که بر وی زخم بسیار آمده ست . سعدی .زخمی که ی...

زخم افکندن

لغت‌نامه دهخدا

زخم افکندن . [ زَ اَ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خسته و مجروح کردن . زخم انداختن . رجوع به زخم شود.

زخم انداختن

لغت‌نامه دهخدا

زخم انداختن . [ زَ اَ ت َ ] (مص مرکب ) خسته کردن . زخم افکندن . رجوع به زخم شود.