زیباخولغتنامه دهخدازیباخو. (ص مرکب ) خوشخو. (آنندراج ). کسی که دارای طبیعت و خوی خوش باشد. (ناظم الاطباء) : هر آنچه بر سر آزادگان رود، زیباست علی الخصوص که از دست یار زیباخو.سعدی .
خولغتنامه دهخداخو. (اِ) خصلت . (بحر الجواهر). سجیه . (منتهی الارب ). سرشت . طبیعت . نهاد. طبع. مزاج . (از برهان قاطع)(از ناظم الاطباء) (یادداشت بخط مؤلف ) : ملول مردم کالوس و بی محل باشندمکن نگارا این خو وطبع را بگذار. ابوالمؤید بلخی .