زنهارگیرلغتنامه دهخدازنهارگیر. [ زِ ] (نف مرکب ) امانت دار. گیرنده ٔ امانت . کفیل : سه سالش پدروار از آن گاو شیرهمی داد هشیار زنهارگیر. فردوسی .|| آنکه برای کسی امان می گیرد و یا مهلت می گیرد. (ناظم الاطباء).