ساقیگریلغتنامه دهخداساقیگری . [ گ َ] (حامص مرکب ) شغل و عمل ساقی . ساقی بودن . شرابداری . پیاله گردانی . سقایت شراب کسانی را با پیاله : و به ساقیگری مشغول شدند هر دو ماهروی . [ طغرل و یار وی ] . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 253 و چ فیاض ص <span
شاکریلغتنامه دهخداشاکری . [ ک َ /ک ِ ] (معرب ، اِ) شاکر. معرب چاکر فارسی باشد و آن بمعنی مزدور و خادم است . (از منتهی الارب ) (دهار) (از اقرب الموارد) (از تاج العروس ) (از آنندراج ). ج ، شاکریة. (از اقرب الموارد). رجوع به شاکر و چاکر شود.
شاکریلغتنامه دهخداشاکری . [ ک ِ ] (ص نسبی ) منسوب است به شاکر که قبیله ای است به یمن از همدان و ایشان اولاد شاکربن ربیعةبن مالک اند. (از منتهی الارب ).
ساقرچیلغتنامه دهخداساقرچی . [ ق ِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان انگوران بخش قانشان شهرستان زنجان ، واقع در 36هزارگزی باختری قانشان ، و 6 هزارگزی راه مالرو عمومی ، کوهستانی و سردسیر، و آبش از رودخانه قلعه جوق ، و محصولش غله و یونجه
ساقریلغتنامه دهخداساقری . (ترکی ، اِ) ساغری . کیمخت . (آنندراج از بهار عجم ) (ملحقات برهان ). چرمی است که از پوست کفل خر یا اسب ساخته شود. چسته . || کفل اسب . || قسمی کفش طلاب دینی و علماء از چرمی دانه دار چون پوست پلنگی و امثال آن . رجوع به ساغری شود.
ساقیگری کردنلغتنامه دهخداساقیگری کردن . [ گ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) شغل و کار ساقیگری داشتن . چمانی بودن . شرابداری کردن : و وی را [ محمد نوشتگین را ] چاشنی گرفتن و ساقیگری کردن فرمود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 417 و چ فیاض ص <span class="hl" dir="l
باده دادنلغتنامه دهخداباده دادن . [ دَ / دِ دَ ] (مص مرکب ) می دادن . شراب دادن . ساقیگری : بیاد مهربانان عیش میکردگهی میداد باده گاه میخورد. نظامی .رجوع به آنندراج شود.
جام گردان کردنلغتنامه دهخداجام گردان کردن . [ گ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جام را به دور درآوردن . ساقیگری . جام باده دادن : ساقیا پیش آر آن آب آتش فام را (کذا)جام گردان کن ببر غمهای بی انجام را.سوزنی .
می گساریلغتنامه دهخدامی گساری . [م َ / م ِ گ ُ ] (حامص مرکب ) می گساردن . حالت و صفت می گسار. باده خواری . شرابخواری . باده گساری : ز می گساری مه پیکری که گویی هست بدیع صورت آن می گسار از آتش و آب . مسعودسعد.<
ساقیگری کردنلغتنامه دهخداساقیگری کردن . [ گ َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) شغل و کار ساقیگری داشتن . چمانی بودن . شرابداری کردن : و وی را [ محمد نوشتگین را ] چاشنی گرفتن و ساقیگری کردن فرمود. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 417 و چ فیاض ص <span class="hl" dir="l
