لغتنامه دهخدا
ساق منجه . [ ق ِ م َ ج ِ ] (هندی ، ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) منجه چارپای که در هندوستان بر آن دراز کشند و آن را پلنگ نیز گویند. و این هر دو لفظ هندی الاصل اند زیرا که در ایران و توران نبود و بعضی گویند که در حالا بعض جاها رواج یافته . و لفظ منجه هندی پنجابی است ، و ساق منجه عبا