سربصحرادادهلغتنامه دهخداسربصحراداده . [ س َ ب ِ ص َ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) کنایه از دیوانه زیرا که در شهر آرام نگیرد. (آنندراج ) : سربصحراداده ٔ چشم سیاه لیلی ام چشم آهو حلقه ٔ زنجیر می باید مرا. صائب (از آنندراج