سماملغتنامه دهخداسمام . [ س َ / س ِ ] (ع اِ) سمام الانسان ؛ دهان مردم . || هر دو سوراخ بینی . || سوراخ گوش انسان . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
سماملغتنامه دهخداسمام . [ س َ ] (ع اِ) نوعی از خطاف . (ناظم الاطباء). || (ص ) سبک و سریع از هر چیزی . (منتهی الارب ) (آنندراج ).
شمائملغتنامه دهخداشمائم . [ ش َ ءِ ] (ع اِ) ج ِ شمیمة. خوش بوهایی که بوییده شوند. (از آنندراج ) (از غیاث ).
منملغتنامه دهخدامنم . [ م ِ ن َم م ] (ع ص ) سخن چین . (منتهی الارب ). نمام . (اقرب الموارد) (محیطالمحیط). سخن چینی کننده . (غیاث اللغات ) (آنندراج ). سخن چین و نمام . (ناظم الاطباء) : گفت حق سیماهم فی وجههم ز آنکه غماز است سیما و منم . مو