لغتنامه دهخدا
شعفان . [ ش َ ] (اِخ ) شَعْفَین . به صیغه ٔ تثنیه ، نام دو کوه در غور. (منتهی الارب )(ناظم الاطباء). دو کوه است به غور. (از معجم البلدان ). و از این معنی مثلی است : لیکن بشعفین انت جدود. قال رجل التقط منبوذة فرآها یوماً تلاعب اترابها و یمشی علی اربع و تقول احلبونی فانی خلقة ج