شن ءلغتنامه دهخداشن ء. [ ش َن ْءْ / ش ِن ْءْ / ش ُن ْءْ ] (ع مص ) شَنآن . شَناءة. رجوع به شناءة شود.
شنعلغتنامه دهخداشنع. [ ش َ ] (ع اِ) عیب کردن ها. طعن کردن ها. ج ِ شنعة. (مقدمه ٔ لغت میرسیدشریف جرجانی ص 3).
شنعلغتنامه دهخداشنع. [ ش َ ] (ع مص ) متفرق و پریشان کردن پرزه ٔ خرقه را تا زده شود. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). || سبک پنداشتن کسی را و خوار داشتن و دشنام دادن و رسوا نمو
شنعلغتنامه دهخداشنع. [ ش َ ن َ ] (ع مص ) زشت گردیدن چیزی . (از اقرب الموارد). و رجوع به شُنْع و شناعت و شنوع شود.
شنا کردنگویش اصفهانی تکیه ای: šenow bekeri طاری: šenow kard(mun) طامه ای: šenow kardan طرقی: šönow kardmun کشه ای: šenâ kardmun نطنزی: šenow kardan