شهرةلغتنامه دهخداشهرة. [ ش ُرَ ] (ع مص ) شَهْر. || آشکارا شدن چیزی بزشتی و رسوایی ، یا عام است . (منتهی الارب ). آشکارا شدن . (تاج المصادر بیهقی ). رجوع به شَهر (ع مص ) شود.
سهرهلغتنامه دهخداسهره . [ س ِ رَ / رِ ] (اِ) مأخوذ از هندی تاجی از مروارید زرکش و گل دار که در روزعروسی بر سر داماد و عروس گذارند. (ناظم الاطباء).
شحرةلغتنامه دهخداشحرة. [ ش ِ رَ ] (ع ص ، اِ) کرانه ٔ تنگ از رود. (منتهی الارب ). شط تنگ . (از اقرب الموارد).
شعرةلغتنامه دهخداشعرة. [ ش َ رَ ] (ع اِ) موی ، و هی اخص من الشعر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). و رجوع به شَعر و موی شود. || واحد موی یعنی یک موی . (از اقرب الموارد) (از ناظم الاطباء). یک موی . (منتهی الارب ) (آنندراج ). یک تار موی . ج ، شعرات . (مهذب الاسماء). || دختر. (منتهی الا
شعرةلغتنامه دهخداشعرة. [ ش َ ع ِرَ ] (ع ص ) گوسپندی که میان هر دو شکاف سم آن موی برآمده باشد و پس از برآمدن موی بسا باشد که خون از آن رود. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (از اقرب الموارد) (ناظم الاطباء). گوسفندی که در میان زنگلها موی دارد. (مهذب الاسماء). || گوسپندی که بر بن ران وی خارش بود. (منته
شعرةلغتنامه دهخداشعرة. [ ش ِ / ش َ رَ ] (ع مص ) دانستن و دریافتن چیزی را. (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). دانستن . (مصادر اللغة زوزنی ). شعر. (ناظم الاطباء). و رجوع به شعر شود.
شهرهفرهنگ فارسی عمیدمشهور؛ نامدار؛ نامور؛ معروف؛ مشهور به نیکی یا بدی.⟨ شهرۀ آفاق: [مجاز] مشهور و نامدار در همۀ عالم: ◻︎ بیریاضت نتوان شهرۀ آفاق شدن / مه چو لاغر شود انگشتنما میگردد (صائب: لغتنامه: شهره).⟨ شهرۀ عالم: = ⟨ شهرۀ آفاق
شهرهلغتنامه دهخداشهره . [ ش ُ رَ / رِ ] (از ع ، ص ) مشهور و نامدار و نامور. (ناظم الاطباء) : ای طرفه ٔ خوبان من ای شهره ٔ ری لب را بسر دزک بکن پاک از می . رودکی .شاعر شهید و شهره فرالاوی وآن دی
ذوالمشهرةلغتنامه دهخداذوالمشهرة. [ ذُل ْ م ُ ش هََرَ ] (اِخ ) و منهم ذوالمشهرة ابودجانة سماک بن خرشة کانت له مشهرة اذا خرج بها یختال ببن الصفین لم یبق ولم یذر و هؤلاء کلهم انصاریون . (استیعاب ج 1 ص 173).
ذوالمشهرةلغتنامه دهخداذوالمشهرة. [ ذُل ْ م ُ ش َ هَ هََ رَ ] (اِخ ) لقب ابودجانه ٔ صحابی انصاری . و نامش سماک بن خرشه است . رجوع به امتاع الاسماع ، جزء 1 ص 145 شود.
مشهرةلغتنامه دهخدامشهرة. [ م ُ ش َهَْ هََ رَ ] (ع ص ) حلةمشهرة؛ حله ٔ نگارین . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء).