لغتنامه دهخدا
شکربوره . [ ش َ ک َ بو رَ / رِ ] (اِ مرکب ) شکربوزه . شکربیره . شکربیزه . (ناظم الاطباء). سنبوسه ای که درون آنرا از قند و مغز بادام و مغز پسته ٔ نیم کوفته پر کنند. (ناظم الاطباء) (از برهان ). حلوایی که بشکل گُرده (کلیه ) کنند. بیرون آن از خمی