لغتنامه دهخدا
تضرفط. [ ت َ ض َ ف ُ ] (ع مص ) نشستن بر پشت کسی و برآوردن هر دو پای را از زیر بغل او و نهادن آنها را بر گردنش . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). بر پشت کسی نشستن یا خارج کردن هر دو پای را از زیر بغل وی و نهادن آنها را بر گردن او. (از اقرب الموارد). || محکم و استوار شدن چیزی به