طرخانلغتنامه دهخداطرخان . [ طَ ] (اِخ ) نام پدر ابوالینبغی عباس از قدیمترین شاعران ایران که در قرن دوم میزیسته است . رجوع به ابوالینبغی در احوال و اشعار رودکی تألیف سعید نفیسی ج 3 و فهرست تاریخ ادبیات صفا شود.
طرخانلغتنامه دهخداطرخان . [ طَ ] (اِخ ) نام قهرمانی تورانی در شاهنامه . (فهرست ولف ) : سرافراز طرخان بیامد دوان بدین روی دژ با یکی ترجمان . فردوسی .به طرخان چنین گفت کای سرفرازبرو تیز بالشکر رزم ساز.فردوسی
ترخانفرهنگ فارسی عمید۱. در دورۀ مغول، لقبی که به بعضی از رجال، درباریان، و شاهزادگان مغول داده می‌شد و کسی که به این لقب و عنوان می‌رسید از ادای باج و خراج معاف بود و از مزایایی برخوردار می‌شد و هروقت می‌خواست می‌توانست بی‌اجازه به حضور شاه برود.۲. [مجاز] آزاد.
ترخانلغتنامه دهخداترخان . [ ت َ ] (اِ) شخصی که پادشاهان قلم تکلیف از او بردارند و هر تقصیر و گناهی که کند مؤاخذه نکنند. (برهان ) (از فرهنگ جهانگیری ) (ناظم الاطباء) (از فرهنگ رشیدی ) (از غیاث اللغات ). لقبی است از القاب که سلاطین ترکستان که ایشان را خان گویند به کسی دهند که هر وقت خواهد بحضور
ترخانلغتنامه دهخداترخان . [ ت َ ] (اِخ ) (امیر...) از امرای دوره ٔ مغول و معاصر شاهرخ و سلطان ابوسعید. رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 618 و ذیل جامع التواریخ رشیدی ص 141 شود.
ترخانلغتنامه دهخداترخان . [ ت َ ] (اِخ ) خدیجه سلطان . از زنان سلطان ابراهیم خان ومادر سلطان محمدخان چهارم بود. بنای «یکی جامع = ینی جامع یعنی جامع نو» و کتابخانه و مدرسه و سایر مؤسسات مربوط بدان جامع بدست او اتمام پذیرفت . وی بسال 1094 هَ . ق . درگذشت . (از
طرخانیلغتنامه دهخداطرخانی . [ طَ ] (ص نسبی ) منسوب به طرخان که نام یکی از اجداد صاحب این نسبت است . (سمعانی ).
ابن طرخانلغتنامه دهخداابن طرخان . [ اِ ن ُ طَ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسن . از استادان غناء و موسیقی ، و او را از ادب نیز بضاعتی بوده است و از اوست : کتاب النوادر و الاخبار. کتاب اخبارالمغنین الطنبوریین . کتاب انساب الحمام .کتاب ما ورد فی تفضیل الطیر الهادی . (ابن الندیم ).
ابراهیم بن احمد طرخانلغتنامه دهخداابراهیم بن احمد طرخان . [ اِ م ِ ن ِ اَ م َ دِ طَ ] (اِخ ) کتابی خطی در سیصد صفحه از او در اروپا موجود است به نام کتاب السمات فی اسماء النبات بترتیب حروف معجم و مترادفات نباتی را ذکر کرده و ظاهراً در قرن هشتم هجری میزیسته است . (تاریخ اطبای عرب لکلرک ).
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن طرخان . علی بن حسن ، مکنّی به ابوالحسن و مشهور به ابن طرخان . از استادان موسیقی و غناء. رجوع به ابن طرخان (ابوالحسن علی ...) شود.
علیلغتنامه دهخداعلی . [ ع َ ] (اِخ ) ابن حسن ، مکنی به ابوالحسن و مشهور به ابن طرخان . از استادان موسیقی و غناء. رجوع به ابن طرخان (ابوالحسن علی ...) شود.
طرخونیلغتنامه دهخداطرخونی . [ طَ ] (ص نسبی ) منسوب به طرخان که نام یکی از اجداد صاحب این نسبت است . (سمعانی ).
طرخانیلغتنامه دهخداطرخانی . [ طَ ] (ص نسبی ) منسوب به طرخان که نام یکی از اجداد صاحب این نسبت است . (سمعانی ).
چهارطرخانلغتنامه دهخداچهارطرخان . [ چ َ طَ ] (اِخ ) دهی است جزء دهستان غار بخش ری شهرستان تهران ، 494 تن سکنه دارد. از قنات آبیاری میشود. محصولش غلات و چغندرقند است . صیفی کاری دارد. شغل اهالی زراعت است . در زمینهائی به شعاع 300گز
ابراهیم بن احمد طرخانلغتنامه دهخداابراهیم بن احمد طرخان . [ اِ م ِ ن ِ اَ م َ دِ طَ ] (اِخ ) کتابی خطی در سیصد صفحه از او در اروپا موجود است به نام کتاب السمات فی اسماء النبات بترتیب حروف معجم و مترادفات نباتی را ذکر کرده و ظاهراً در قرن هشتم هجری میزیسته است . (تاریخ اطبای عرب لکلرک ).
ابن طرخانلغتنامه دهخداابن طرخان . [ اِ ن ُ طَ ] (اِخ ) ابوالحسن علی بن حسن . از استادان غناء و موسیقی ، و او را از ادب نیز بضاعتی بوده است و از اوست : کتاب النوادر و الاخبار. کتاب اخبارالمغنین الطنبوریین . کتاب انساب الحمام .کتاب ما ورد فی تفضیل الطیر الهادی . (ابن الندیم ).
