غمزدهلغتنامه دهخداغمزده . [ غ َ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آنکه غم به وی رسد. غم رسیده . مغموم : ای عزیزان غمزده بنالید و ای یتیمان غمخوار بگریید. (قصص الانبیاء ص 241). یاران غمزده می آیند که ای مهربان م
غمزدگیلغتنامه دهخداغمزدگی . [ غ َ زَ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) غم و اندوه داشتن . رنج کشیدن و آزردگی . حالت شخص غمزده .
غمزدالغتنامه دهخداغمزدا. [ غ َ زِ / زُ ] (نف مرکب ) غمزدای . زداینده ٔ غم . آنکه یا آنچه غم را ببرد. تسلیت دهنده : درّ بار و مشک ریز و نوش طبع و زهرفعل جانفروز و دلگشا و غمزدا و لهوتن . منوچهری .غم
غمزدایلغتنامه دهخداغمزدای . [ غ َ زِ / زُ ] (نف مرکب ) زداینده ٔ غم . غمزدا. رجوع به غمزدا شود : پاینده باد میر بشادی و فرخی بر کف گرفته باده ٔ رنگین غمزدای . فرخی .طبع حسان مصطفایی کوتا ثناهای غ
مغموم کردنفرهنگ مترادف و متضادغمگین کردن، اندوهناک کردن، محزون کردن، اندوهگین کردن، غمین کردن، غمزده کردن ≠ مسرور کردن، شادمان کردن
