لغتنامه دهخدا
غلباء. [ غ َ ] (ع ص ، اِ) مرغزار بسیاردرهم درخت . ج ، غُلب . (منتهی الارب ). موضعی که درختانش به یکدیگر پیوسته و درهم یا انبوه باشند و غلباء را به ضم اول خواندن محض غلط است زیرا صیغه ٔ مؤنث است از افعل فعلاء. (از غیاث اللغات ) (آنندراج ). الحدیقة المتکاثفة. (اقرب الموارد). |