فشانندهلغتنامه دهخدافشاننده . [ ف َ / ف ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) فروریزنده . نثارکننده : جهاندار باداد نیکوکنش فشاننده ٔ گنج ، بی سرزنش . فردوسی . || فروبارنده . فرور
فشانندگیلغتنامه دهخدافشانندگی . [ ف َ / ف ِ ن َن ْ دَ / دِ ] (حامص ) فشاندن . بخشیدن و نثار کردن : کنون روز پیری بدانندگی به رای و بگنج و فشانندگی .فردوسی .
قطره فشانفرهنگ فارسی عمیدقطرهفشاننده؛ آنچه مایعی از آن قطرهقطره افشانده شود؛ آنچه از آن قطره فروریزد.
نیکوکنشلغتنامه دهخدانیکوکنش . [ ک ُ ن ِ ] (ص مرکب ) محسن . نیکوئی کننده . (فرهنگ فارسی معین ). نکوکار. نیکوکردار : جهاندار باداد نیکوکنش فشاننده ٔ گنج بی سرزنش .فردوسی .
دررفشانلغتنامه دهخدادررفشان . [ دُ رَرْ ف ِ ] (نف مرکب ) درر فشاننده . در فشان . || سراینده ٔ اشعاری چون در، نغز و نیکو : درر فشانم در مدح صدر سیف الدین که طبع خاطر دارم چو دُرّ در دریا.سوزنی .
ملک فشانلغتنامه دهخداملک فشان . [ م ُ ف َ / ف ِ ] (نف مرکب ) ملک فشاننده . ملک بخش : خدایگان سلاطین بحر و بر دل شادملک نهاد و ممالک پناه و ملک فشان .سلمان ساوجی (از آنندراج ).
افشانندهلغتنامه دهخداافشاننده . [ اَ ن َن ْ دَ / دِ ] (نف ) ریزنده . پراکنده کننده . منتشرکننده . رجوع به افشاندن شود.