لغتنامه دهخدا
متوکل . [ م ُ ت َ وَک ْ ک ِ] (ع ص ) تکیه کننده و اعتماد نماینده بر کسی . (آنندراج ) (از منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). و رجوع به توکل شود. || امیدوار به خداوند عالم جل شأنه در انجام کاری . (ناظم الاطباء).- متوکلا علی زادالحجیج ؛