محظیلغتنامه دهخدامحظی . [ م ُ ](ع ص ) تفضیل دهنده کسی را بر کسی . (آنندراج ). برگزیننده و ترجیح دهنده ٔ چیزی بر دیگری . (ناظم الاطباء).
معزیلغتنامه دهخدامعزی . [ م ِ زی ی / م َ زی ی ] (ع ص ) بخیل که گرد کند و نخورد و ندهد. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد).
محظیةلغتنامه دهخدامحظیة. [ م َ ظی ی َ ] (ع ص ) کنیزمدخوله ای که از زن پنهان دارند. ج ، محاظی . (ناظم الاطباء). اما صحیح کلمه حظیة است . رجوع به حظیة شود.