لغتنامه دهخدا
معتفر. [ م ُ ت َ ف ِ ] (ع ص ) بر زمین زننده . (آنندراج ). آن که بر زمین می افکند کسی را. (ناظم الاطباء) (از منتهی الارب ) (ازاقرب الموارد). || خاک آلود. (آنندراج ) (از منتهی الارب ). آلوده شده به گرد و خاک . (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || شیر که شکاری رابر خاک افکند. (آ