مراحملغتنامه دهخدامراحم . [ م َ ح ِ ] (ع اِ) مهربانیها. ج ِ مرحمت . (غیاث اللغات ). رجوع به مرحمة و مرحمت شود : و مراحم حضرت صاحبقرانی شامل حال همگان گشته . (ظفرنامه ٔ یزدی ، از فرهنگ فارسی معین ).- ارباب مراحم و اشفاق ؛ مردمان مهربان و مشفق
مراهملغتنامه دهخدامراهم . [ م َ هَِ ] (ع اِ) ج ِ مرهم . (از متن اللغة). رجوع به مَرهَم شود : الم جراحت ماتمش را به مراهم بیکرانه تسکین بخشد. (ظفرنامه ٔ یزدی از فرهنگ فارسی معین ).
مرحملغتنامه دهخدامرحم . [ م ُ رَح ْ ح َ ] (ع ص ) مهربانی کرده شده . (منتهی الارب ). مرحوم . رحیم . (متن اللغة).
مرحملغتنامه دهخدامرحم . [ م ُ رَح ْ ح ِ ] (ع ص ) مهربانی نماینده . (آنندراج ). بسیار مهربانی کننده و پر از رحم و مهربانی . (ناظم الاطباء).
مرهملغتنامه دهخدامرهم . [ م َ هََ ] (ع اِ) آنچه بر جراحت نهند. معرب است یا مشتق از رِهمة است به معنی باران ضعیف ، بسبب نرمی آن و بدان جهت که مرهم طلای نرم است که بر جراحت مالند. (از منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). داروی نرم که برجراحت بندند. (دهار).معرب ملهم یا ملغم ، و به لفظ بستن و کردن و
محترمفرهنگ فارسی طیفیمقوله: اخلاقیات ، ارجمند، شریف، باشخصیت، مورد احترام، عزیز، محترمه، مقرب، مکرم، ارزشمند، ارزنده، برانگیزنده بامهابت، باهیبت، بایالوکوپال علیهمالسلام، حسابی مُراحم ویآیپی
مرحمةلغتنامه دهخدامرحمة. [ م َ ح َ م َ ] (ع مص ) بخشودن . (دستور الاخوان ) (منتهی الارب ) (زوزنی ) (ترجمان علامه جرجانی ص 87). مهربانی کردن . (منتهی الارب ). رقت آوردن و عطوفت کردن . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). بخشائیدن . غفران . (از اقرب الموارد). رحمت
استبشارلغتنامه دهخدااستبشار. [ اِ ت ِ ] (ع مص ) مژده دادن . (منتهی الارب ). || خبر خوش پرسیدن . (غیاث اللغات ). || شاد شدن . (منتهی الارب ) (تاج المصادر بیهقی ) (زوزنی ). شادمان شدن . شادی یافتن . (زمخشری ). فرَح . سرور. شادی . اِبشار: و التماسات هر یک را بر آن جمله به اهتزاز و استبشار تلقی کرد.
قاضی زاده ٔ افندیلغتنامه دهخداقاضی زاده ٔ افندی . [ دَ / دِ ی ِ اَ ف َ ] (اِخ ) احمد شمس الدین افندی . از علمائی است که در روزگار سلطان مرادخان ثالث مسند مشیخه ٔ اسلامی را یافت . وی به سال 918 هَ . ق . متولد شد و در دوره ٔ تحصیل از خرمن د
صائن وزیرلغتنامه دهخداصائن وزیر. [ ءِ ن ِ وَ ] (اِخ ) نصرةالدین عادل ، ملقب به رکن الدین صائن . خوندمیر گوید: وی از اولاد ضیاءالملک محمدبن مودود بود. و ضیاءالملک در زمان سلطان محمد خوارزمشاه به منصب عارضی سپاه اشتغال داشت ، و در آن اوان که سلطان جلال الدین در کنار آب سند از لشکر پادشاه گیتی ستان چ